Ol’ama’dıklarım

Masmavi bir gökyüzü olamadım mesela
bir damla yağmur ansızın
bozuyor kalbimi

 

gölde balık da olamadım
hiç tersine akan ırmak sularını özlüyor gözlerim

 

korkulu bir sevdanın perçemi olamayacağım
ki sevda:
korsan yürekli şairlerin zamanına yazılı
toprak üste ay’la
benim ki
hiç silinmeyecek.

 

Mavi kanadına martının düşen bir damla
kanlı intikam ben olamadım.

 

Küçük vaadlere sığan
büyük sözlere hayran olmadım
büyük yaşamların küçük sözlerle başladığı zamanlara
aktı ömrüm delik deşik
ki bu kargının kırık parçası ölüm,
yaşamımdan büyük değil
ne yapsam
Eylemimden bir fazla söz olamadım.

 

Yelda Karataş